Η έμπνευση και το όραμά μας
Αναβιωματική φωτογράφηση "Βλέμμα Τιμής"
Η αναβιωματική έκθεση «Βλέμμα Τιμής» γεννήθηκε από την αγάπη μας για τον τόπο και την Ιστορία του. Ως Experience Perachora, θελήσαμε να ζωντανέψουμε τη Μάχη της Περαχώρας και να δημιουργήσουμε ένα έργο που θα μείνει ως παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές. Στόχος μας ήταν οι εικόνες να αφηγούνται την Ιστορία με τρόπο κατανοητό αλλά και επιστημονικά τεκμηριωμένο, ώστε κάθε επισκέπτης να μπορεί να «ταξιδέψει» στο 1822 και να νιώσει την ατμόσφαιρα της εποχής.
Η προετοιμασία υπήρξε ουσιαστική και συγκινητική. Μελετήσαμε ιστορικές πηγές για να εντοπίσουμε τα ακριβή σημεία των συγκρούσεων – την παραλία Βαρδαλί, την περιοχή του Ηραίου, τη Φούσα και άλλα τοπία που κρατούν ακόμα ζωντανή την αύρα του Αγώνα. Παράλληλα, φροντίσαμε οι φορεσιές και ο οπλισμός να αποδίδονται με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ιστορική ακρίβεια.
Ο Φωτογράφος
Καθοριστικό ρόλο είχε ο φωτογράφος Ηλίας Περγαντής, ο οποίος με την καλλιτεχνική του ματιά και τη βαθιά του ευαισθησία ανέδειξε όχι μόνο τις σκηνές αλλά και την ψυχή του τόπου και των ανθρώπων που συμμετείχαν. Μέσα από τον φακό του, η μνήμη έγινε εικόνα και η Ιστορία πήρε ζωή.
Η Στήριξη
Από την πρώτη στιγμή, ο Δήμος Λουτρακίου – Περαχώρας – Αγίων Θεοδώρων στήριξε την προσπάθεια, ενώ ιδιαίτερη μνεία αξίζει στον μέγα χορηγό, την Κοιν.Σ.Επ. «Ελληνική Σκηνή 1965», χάρη στην οποία το όραμα πήρε σάρκα και οστά. Σημαντική υπήρξε επίσης η συμβολή του Λαογραφικού Μουσείου Περαχώρας, της Ευρυνόμης και του Ιβύκου Συνδέσμου Λουτρακιωτών – Περαχωριτών.
Οι Εθελοντές
Πάνω απ’ όλα, ευχαριστούμε τους εθελοντές μας. Η αφοσίωση και το πάθος τους έκαναν την Ιστορία να ξαναζωντανέψει και να μείνει χαραγμένη στις καρδιές όλων μας. Χωρίς αυτούς, το «Βλέμμα Τιμής» δεν θα ήταν παρά μια ιδέα· μαζί τους έγινε συλλογική παρακαταθήκη.
Η αναβιωματική έκθεση «Βλέμμα Τιμής» δεν είναι απλώς μια φωτογραφική έκθεση. Είναι μια βιωματική διαδρομή στην Ιστορία, μια στιγμή ενότητας και σεβασμού, μια απόδειξη ότι όταν κοιτάμε το παρελθόν με αγάπη και αλήθεια, μπορούμε να δημιουργήσουμε κάτι που συγκινεί και μένει ζωντανό.
Σήμερα, η αναβιωματική έκθεση βρήκε τον μόνιμο χώρο της στο Πνευματικό Κέντρο Περαχώρας, χάρη στην ευγενική παραχώρηση του Δήμου Λουτρακίου – Περαχώρας. Εκφράζουμε τις θερμές μας ευχαριστίες στον Δήμαρχο Γεώργιο Γκιώνη και στην Αντιδήμαρχο Πολιτισμού Θεώνη Μαυροματίδου, που με τη στήριξή τους έδωσαν “σπίτι” σε αυτή την ιστορική προσπάθεια.
Η έμπνευση και το όραμά μας
Βιωματική φωτογράφηση "Βλέμμα Τιμής"
Η Βιωματική Φωτογράφηση «Βλέμμα Τιμής» γεννήθηκε από την αγάπη μας για τον τόπο και την Ιστορία του. Ως Experience Perachora, θελήσαμε να ζωντανέψουμε τη Μάχη της Περαχώρας και να δημιουργήσουμε ένα έργο που θα μείνει ως παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές. Στόχος μας ήταν οι εικόνες να αφηγούνται την Ιστορία με τρόπο κατανοητό αλλά και επιστημονικά τεκμηριωμένο, ώστε κάθε επισκέπτης να μπορεί να «ταξιδέψει» στο 1822 και να νιώσει την ατμόσφαιρα της εποχής.
Η προετοιμασία υπήρξε ουσιαστική και συγκινητική. Μελετήσαμε ιστορικές πηγές για να εντοπίσουμε τα ακριβή σημεία των συγκρούσεων – την παραλία Βαρδαλή, την περιοχή του Ηραίου, τη Φούσα και άλλα τοπία που κρατούν ακόμα ζωντανή την αύρα του Αγώνα. Παράλληλα, φροντίσαμε οι φορεσιές και ο οπλισμός να αποδίδονται με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ιστορική ακρίβεια.
Ο Φωτογράφος
Καθοριστικό ρόλο είχε ο φωτογράφος Ηλίας Περγαντής, ο οποίος με την καλλιτεχνική του ματιά και τη βαθιά του ευαισθησία ανέδειξε όχι μόνο τις σκηνές αλλά και την ψυχή του τόπου και των ανθρώπων που συμμετείχαν. Μέσα από τον φακό του, η μνήμη έγινε εικόνα και η Ιστορία πήρε ζωή.
Η Στήριξη
Από την πρώτη στιγμή, ο Δήμος Λουτρακίου – Περαχώρας – Αγίων Θεοδώρων στήριξε την προσπάθεια, ενώ ιδιαίτερη μνεία αξίζει στον μέγα χορηγό, την Κοιν.Σ.Επ. «Ελληνική Σκηνή 1965», χάρη στην οποία το όραμα πήρε σάρκα και οστά. Σημαντική υπήρξε επίσης η συμβολή του Λαογραφικού Μουσείου Περαχώρας, της Ευρυνόμης και του Ιβύκου Συνδέσμου Λουτρακιωτών – Περαχωριτών.
Οι Εθελοντές
Πάνω απ’ όλα, ευχαριστούμε τους εθελοντές μας. Η αφοσίωση και το πάθος τους έκαναν την Ιστορία να ξαναζωντανέψει και να μείνει χαραγμένη στις καρδιές όλων μας. Χωρίς αυτούς, το «Βλέμμα Τιμής» δεν θα ήταν παρά μια ιδέα· μαζί τους έγινε συλλογική παρακαταθήκη.
Το «Βλέμμα Τιμής» δεν είναι απλώς μια φωτογραφική έκθεση. Είναι μια βιωματική διαδρομή στην Ιστορία, μια στιγμή ενότητας και σεβασμού, μια απόδειξη ότι όταν κοιτάμε το παρελθόν με αγάπη και αλήθεια, μπορούμε να δημιουργήσουμε κάτι που συγκινεί και μένει ζωντανό.
Σήμερα, η έκθεση βρήκε τον μόνιμο χώρο της στο Πνευματικό Κέντρο Περαχώρας, χάρη στην ευγενική παραχώρηση του Δήμου Λουτρακίου – Περαχώρας. Εκφράζουμε τις θερμές μας ευχαριστίες στον Δήμαρχο Γεώργιο Γκιώνη και στην Αντιδήμαρχο Πολιτισμού Θεώνη Μαυροματίδου, που με τη στήριξή τους έδωσαν “σπίτι” σε αυτή την ιστορική προσπάθεια.
Τα Δερβενοχώρια
Η χερσόνησος της Περαχώρας, προμαχώνας και πύλη της Πελοποννήσου προς την Αττικοβοιωτία και τη Ρούμελη, δέσποζε σε θέση στρατηγικής σημασίας. Μαζί με τα Μέγαρα, τα Κούντουρα, τα Βίλια, το Μάζι, τα Πίσσια και τα Εξαμίλια, συγκροτούσε τα περίφημα Δερβενοχώρια, που φύλαγαν άγρυπνα τα περάσματα των Γερανείων.
Εδώ, το άγριο τοπίο έγινε σύμμαχος της αντίστασης, κι οι κάτοικοι, σκληραγωγημένοι και ανυπότακτοι, αρνήθηκαν να σκύψουν το κεφάλι στον ζυγό. Στα στενά αντηχούσαν βήματα αρματολών και ψίθυροι ελευθερίας, ενώ στις καρδιές των Περαχωριτών φώλιαζε η ακλόνητη πεποίθηση πως η Επανάσταση δεν ήταν όνειρο μα όρκος ιερός, κληρονομιά που έπρεπε να υπερασπιστούν.
Εικονιζόμενοι: Δημήτρης Nόσης, Μίνα Γιαννούλη.
Φωτογραφία: Ηλίας Περγαντής
Ο Ξεσηκωμός
Στις αρχές του 1821, οι Περαχωρίτες και οι Πισσιώτες, μαζί με τους υπόλοιπους Δερβενοχωρίτες, ένιωθαν πως η μεγάλη ώρα είχε σημάνει. Η γη τους, φυλαγμένη αιώνες με αίμα και ιδρώτα, καλούσε τους γιους της να σταθούν φρουροί της λευτεριάς. Με βαθύ το αίσθημα της τιμής και έτοιμοι να θυσιαστούν, ένωσαν τις δυνάμεις τους και προετοιμάστηκαν για τον αγώνα.
Στις 15 Μαρτίου, η φλόγα της Επανάστασης άναψε και εδώ: οι ορεινές διαβάσεις των Γερανείων αποκλείστηκαν, κι ο δρόμος του εχθρού κόπηκε. Στην πρώτη γραμμή στεκόταν ο Μπισσιώτης κλεφτοκαπετάνιος Θανάσης Ράτης, μορφή θρυλική των Γερανείων, που με την ακατάβλητη ανδρεία και την ακλόνητη αφοσίωσή του γινόταν σύμβολο και πνοή για τους συναγωνιστές του
Εικονιζόμενος: Κώστας Φόρτης
Φωτογραφία: Ηλίας Περγαντής
Οι Οπλαρχηγοί
Μετά τη συντριβή του Δράμαλη στα Δερβενάκια, στα τέλη Ιουλίου του 1822, τα υπολείμματα του άλλοτε ισχυρού στρατεύματός του —περίπου δώδεκα χιλιάδες άνδρες—, σκορπισμένα και αποδυναμωμένα, κατέφυγαν στην Κόρινθο.
Εκεί, αποφάσισαν να αναζητήσουν διέξοδο είτε προς τα Μεγάλα Δερβένια των Γερανείων, για να περάσουν από τη Μεγαρίδα στη Ρούμελη, είτε προς την Πάτρα. Στις αρχές Σεπτεμβρίου, ο Γέρος του Μοριά, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, προβλέποντας τις κινήσεις τους, φρόντισε να οχυρώσει και να φυλάξει τα περάσματα του Ισθμού και των Γερανείων.
Στο πλευρό του στάθηκαν ανδρείοι και δοξασμένοι αγωνιστές: ο Παπαφλέσσας, ο Δημήτριος Υψηλάντης, ο Κριεζής, ο Οδυσσέας Ανδρούτσος, ο Νικηταράς, ο Χελιώτης και άλλοι οπλαρχηγοί, που με την παρουσία και την αποφασιστικότητά τους ενίσχυσαν την άμυνα και απέκλεισαν την πορεία του εχθρού.
Εικονιζόμενοι: Βασίλης Παπαϊωάννου, Δημήτρης Νόσης, Κωνσταντίνος Δημόπουλος, Μάκης Κόντης, Παναγιώτης Πρωτοπαππάς, Σοφοκλής Αικατερίνης
Φωτογραφία: Ηλίας Περγαντής
Η Εξομολόγηση
Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, η ορθόδοξη πίστη στάθηκε το άπαρτο καταφύγιο της ψυχής των υπόδουλων Ελλήνων. Στην Περαχώρα, στο ταπεινό ξωκλήσι του Άη Δημήτρη, που λειτουργούσε και ως κρυφό σχολειό, τελούνταν το ιερό μυστήριο της Εξομολόγησης. Εκεί, ο αρματωμένος αγωνιστής άφηνε για λίγο το βάρος των όπλων και γονάτιζε, ανοίγοντας την καρδιά του μπροστά στον ΘεόΜ
έσα σε ατμόσφαιρα απόλυτης εμπιστοσύνης, ο ιερέας μετέδιδε λόγια παρηγοριάς, πίστης και ελπίδας, δίνοντας δύναμη για τον επερχόμενο αγώνα. Στον μικρό αυτόν αγιασμένο χώρο, η πνευματική προετοιμασία συναντούσε την αποφασιστικότητα της μάχης, κι η ψυχή οπλιζόταν μαζί με το χέρι.
Εικονιζόμενοι: Πατήρ Αγησίλαος Ρίζος, Σοφοκλής Αικατερίνης
Φωτογραφία: Ηλίας Περγαντής
Το Ταμπούρι
Οι φήμες πως ο οθωμανικός στρατός θα διέσχιζε τον Κορινθιακό κόλπο και θα αποβιβαζόταν στη χερσόνησο της Περαχώρας γρήγορα μετατράπηκαν σε βεβαιότητα. Οι κάτοικοι, γνώριμοι στον κίνδυνο και σκληραγωγημένοι από τις κακουχίες, πήραν αμέσως θέση μάχης. Στο απόκρημνο ταμπούρι του Άη Νικόλα στο Ηραίον, εκεί όπου το βλέμμα αγκαλιάζει όλο τον ορίζοντα, υψώθηκαν πρόχειρες οχυρώσεις. Οι αγωνιστές, με μάτια καρφωμένα στη θάλασσα, παρατηρούσαν αδιάκοπα το πέλαγος, ενώ ετοίμαζαν τον οπλισμό τους και ακόνιζαν τα σπαθιά τους. Κάθε ήχος που ανέβαινε από τα νερά μπορούσε να σημάνει την ώρα της σύγκρουσης. Στην καρδιά όλων έκαιγε η ίδια αλήθεια: το υπέρτατο χρέος ήταν η υπεράσπιση της λευτεριάς.
Εικονιζόμενοι:Βασίλης Παπαϊωάννου, Δημήτρης Νόσης , Κωνσταντίνος Δημόπουλος, Μάκης Κόντης, Σοφοκλής Αικατερίνης
Φωτογραφία: Ηλίας Περγαντής
Η Ευχή
Λίγο πριν πορευθεί προς το πεδίο της μάχης, ο αγωνιστής στέκεται απέναντι στον γέροντα πατέρα του. Με δέος και συγκίνηση σκύβει το κεφάλι, δεχόμενος την ιερή πατρική ευχή — ευχή που κουβαλά τη δύναμη του γένους, το βάρος της παράδοσης και την πίστη στον δίκαιο αγώνα. Εκείνη την ίδια ώρα, τα γυναικόπαιδα εγκαταλείπουν τα σπιτικά τους και ανηφορίζουν προς τον Προφήτη Ηλία και το Μαλαγάρι, αναζητώντας ασφάλεια μακριά από την επερχόμενη απειλή. Η ατμόσφαιρα είναι βαριά από προσμονή· όλοι γνωρίζουν πως το επόμενο βήμα μπορεί να σφραγίσει για πάντα το μέλλον και τη λευτεριά τους.
Εικονιζόμενοι:Βασίλης Παπαϊωάννου, Νίκος Φόρτης, Σπύρος Θώδης
Φωτογραφία: Ηλίας Περγαντής
Ο Καπετάν-Γιωργάκης
Ο Περαχωρίτης αγωνιστής Γεώργιος Δασκαλόπουλος, γνωστός και ως Διδασκαλόπουλος, υπήρξε ηγετική μορφή των Δερβενοχωριτών και μέλος της Φιλικής Εταιρείας. Όταν ο Αλή Πασάς του Άργους επιχείρησε να τον δελεάσει με πλούτη και χρυσάφι, ζητώντας του να παραδώσει τη γη των προγόνων του, εκείνος αποκρίθηκε αταλάντευτος πως οι Έλληνες δεν πολεμούν για θησαυρούς, αλλά για την πίστη τους και τη λευτεριά της πατρίδας. Η ακλόνητη αποφασιστικότητά του, η τόλμη και η άσβεστη αγάπη για τον τόπο του τον έφεραν επικεφαλής των Δερβενοχωριτών στη Μάχη της Περαχώρας. Εκεί, με σύνεση στρατηγού και καρδιά λιονταριού, οδήγησε τους συμπολεμιστές του σε νικηφόρα έκβαση, χαράζοντας τ’ όνομά του στην τιμημένη μνήμη του Αγώνα.
Εικονιζόμενος: Σπύρος Πέτρου
Φωτογραφία: Ηλίας Περγαντής
Η Μεγάλη Μάχη
Στις 26 Σεπτεμβρίου 1822, ο Αλή Πασάς του Άργους και ο Δελή Αχμέτ αποβιβάστηκαν στις ακτές της Περαχώρας με πλοία και πάνω από δύο χιλιάδες άνδρες, όπως μαρτυρούν οι ιστορικές πηγές. Η απόβαση έγινε στις θέσεις Αγριλιός–Σκάλωμα, αλλά και στο Ηραίο και τα Στραβά, με πεζικό και ιππικό, κάτω από σφοδρό κανονιοβολισμό που συγκλόνιζε τη γη και τη θάλασσα. Η σύγκρουση που ακολούθησε υπήρξε εκτεταμένη και σκληρή: οι Περαχωρίτες, οι Δερβενοχωρίτες και οι υπόλοιποι Έλληνες επαναστάτες , παρ’ ότι λιγότεροι, ύψωσαν ακατάβλητο τείχος αντίστασης απέναντι στον εχθρό, που ενισχυόταν από τα τουρκικά πολεμικά στην ακτή.
Την τρίτη ημέρα, νέες οθωμανικές δυνάμεις κατέφθασαν για να σπάσουν την άμυνα, μα η αποφασιστικότητα των Ελλήνων, εμψυχωμένη από τη στρατηγική συνδρομή του Νικηταρά, του Παπαφλέσσα, του Υψηλάντη και άλλων δοξασμένων αγωνιστών, ματαίωσε κάθε τους σχέδιο. Η μάχη της Περαχώρας έγραψε λαμπρή σελίδα στο Έπος της Επανάστασης, σηματοδοτώντας την οριστική αποτυχία των επιδιώξεων του Δράμαλη και υψώνοντας τον τόπο αυτό σε σύμβολο ανδρείας.
Εικονιζόμενοι: Γιάννης Θώδης, Γιάννης Φιλιάνδρας, Γιώργος Ψαράκης, Κώστας Λογοθέτης, Κώστας Παντελέων, Κώστας Παπαδημητρίου, Μάκης Κόντης, Μιχάλης Κλεπετσάνης, Παναγιώτης Γέρου, Παπαιωάννου Γιάννης, Σπύρος Πέτρου
Φωτογραφία: Ηλίας Περγαντής
Στο Λημέρι του Ηραίου
Τη δεύτερη ημέρα της μάχης, το λημέρι στο Ηραίον έγινε καταφύγιο ανάπαυλας και ανασυγκρότησης. Οι πολεμιστές, κουρασμένοι από τη σφοδρή σύγκρουση αλλά αλύγιστοι στο φρόνημα, συγκεντρώθηκαν εκεί για να πάρουν μια ανάσα.
Με το βλέμμα καρφωμένο στη θάλασσα, παρακολουθούσαν κάθε κίνηση του εχθρικού στόλου, ενώ τα χέρια τους φρόντιζαν τα όπλα και ακόνιζαν τις λεπίδες. Λόγια ενθάρρυνσης αντηχούσαν ανάμεσα στους άνδρες, και στις καρδιές όλων κυριαρχούσε η προσμονή για το σύνθημα που θα τους καλούσε ξανά στη μάχη.
Το λημέρι δεν ήταν μόνο τόπος ξεκούρασης· ήταν ο χώρος όπου η αποφασιστικότητα ανανεωνόταν και η φλόγα της ελευθερίας φούντωνε ακόμη περισσότερο.
Εικονιζόμενοι:Βασίλης Παπαϊωάννου, Κώστας Δημόπουλος, Μάκης Κόντης
Φωτογραφία: Ηλίας Περγαντής
«Βάρδα Αλή!»
Μέσα στη δίνη των συγκρούσεων, οι Έλληνες αξιοποίησαν στο έπακρο την οικεία γνώση του τόπου, σχεδιάζοντας ένα τολμηρό και ευρηματικό χτύπημα. Ανεβαίνοντας στα γύρω υψώματα, συγκέντρωσαν τεράστιους βράχους και ογκώδεις πέτρες, τις οποίες, με συντονισμένη προσπάθεια, άφησαν να κατρακυλήσουν με ορμή προς τις θέσεις των Τούρκων. Καθώς οι πέτρες σάρωναν το έδαφος, οι μαχητές ύψωναν φωνές απειλητικές, κραυγάζοντας: «Βάρδα Αλή!» – δηλαδή «Φύγε, Αλή!». Ο συνδυασμός της αιφνίδιας επίθεσης και της εκκωφαντικής κραυγής έσπειρε τον πανικό στις γραμμές του εχθρού, διαλύοντας τη συνοχή του.
Από τότε, η περιοχή διατήρησε το όνομα «Βαρδαλί», ως αιώνιο μνημείο τόλμης, ευρηματικότητας και ψυχικής υπεροχής των υπερασπιστών της Περαχώρας.
Εικονιζόμενοι: Γιώργος Ψαράκης, Κώστας Παπαδημητρίου, Κώστας Λογοθέτης, Κώστας Παντελέων, Μιχάλης Κλεπετσάνης, Σπύρος Πέτρου
Φωτογραφία: Ηλίας Περγαντής
Στη φλόγα της Μάχης
Τότε, το ελληνικό τουφέκι παίρνει φωτιά, και οι λάμψεις από τις πάλες και τα γιαταγάνια σχίζουν τον αέρα σαν αστραπές πολεμικής καταιγίδας. Οι αγωνιστές πλήττουν τον εχθρό με σπαθιά, κουμπούρες και καρυοφύλλια, ενώ η Φούσα πλημμυρίζει από τα λάφυρα της σύγκρουσης. Στον ιερό αυτό τόπο, ποτέ δεν πάτησε πόδι ο κατακτητής· και όσο θα ζει έστω κι ένας Περαχωρίτης, η Περαχώρα δεν θα σκύψει το κεφάλι, ούτε θα υποταχθεί. Το μήνυμα αντηχεί περήφανα στα βουνά και στο γιαλό: «Τούρκε Πασά, εδώ η γη μας δεν προσκυνάει».
Είναι ο όρκος της λευτεριάς, σφυρηλατημένος μέσα στη φωτιά της μάχης και βαμμένος με το αίμα εκείνων που διάλεξαν να ζήσουν ελεύθεροι ή να πεθάνουν.
Εικονιζόμενοι: Κωνσταντίνος Δημόπουλος, Σοφοκλής Αικατερίνης
Φωτογραφία: Ηλίας Περγαντής
Τα Λοτσάρια της Φωτιάς
Την τρίτη ημέρα της Μάχης της Περαχώρας, οι Οθωμανοί, με αλλεπάλληλες ομαδικές βολές, επιχείρησαν να προελάσουν προς το χωριό. Στα στενά περάσματα της Άρα Κούκης και της Παναγίτσας, αφού δόθηκε το σύνθημα από τις καμπάνες του ναού των Ταξιαρχών, οι Περαχωρίτες πυροδότησαν τα λοτσάρια – υπόγειες αποθήκες ρετσινιού, γεμάτες μπαρούτι – και οι εκρήξεις συγκλόνισαν το έδαφος, σπέρνοντας τον πανικό στις τάξεις του εχθρού. Κρυμμένοι ανάμεσα σε σχοίνα και πεύκα, οι αγωνιστές όρμησαν με γιαταγάνια στα χέρια, χτυπώντας τους πανικόβλητους Τουρκαλβανούς και σκορπίζοντας τον τρόμο.
Η τέχνη των «πευκαράδων», που επί γενιές συνέλεγαν το ρετσίνι, αποδείχτηκε τότε όπλο ελευθερίας, μετατρέποντας το γνώριμο τοπίο σε φονική παγίδα για τον κατακτητή.
Εικονιζόμενοι: Κώστας Παπαδημητρίου, Κώστας Λογοθέτης, Κώστας Παντελέων, Σπύρος Πέτρου
Φωτογραφία: Ηλίας Περγαντής
Μπολέτης, η Ψυχή της Μάχης
Ανάμεσα στις ηρωικές μορφές που σφράγισαν τη Μάχη της Περαχώρας, ξεχωρίζει ο Μπολέτης∙ ο πολεμιστής που στάθηκε στην πρώτη γραμμή, εκεί όπου το μολύβι συναντούσε το ατσάλι και η ανάσα ανακατευόταν με τη φωτιά. Με γενναιότητα και ακλόνητη αποφασιστικότητα αντιμετώπισε τον εχθρό, ρίχνοντας το βάρος της ψυχής του σε κάθε βολή, σε κάθε χτύπημα. Η συμβολή του στη νικηφόρα έκβαση της σύγκρουσης υπήρξε καθοριστική. Όταν ο καπνός διαλύθηκε και οι φωνές της μάχης έσβησαν, ο Μπολέτης στεκόταν ακόμη όρθιος∙ στις πλάτες του κουβαλούσε το βάρος της μάχης, μα και την τιμή της νίκης. Τα σημάδια πάνω στο σώμα του μαρτυρούσαν τη σφοδρότητα των στιγμών, ενώ το βλέμμα του αντανακλούσε τη φλόγα ενός ανθρώπου που πολέμησε για την ελευθερία.
Από τότε, το όνομά του μένει χαραγμένο στη μνήμη ως σύμβολο ανδρείας και αφοσίωσης στον ιερό αγώνα της Περαχώρας
Εικονιζόμενος: Ιωάννης Παππάς
Φωτογραφία: Ηλίας Περγαντής
Ωδή στη Νίκη
Η Μάχη της Περαχώρας αποτέλεσε σημαντικό σταθμό στον Αγώνα για την Ανεξαρτησία. Σε μια στιγμή που ο Δράμαλης επιδίωκε να κάμψει την Επανάσταση, οι Δερβενοχωρίτες και οι Περαχωρίτες, οπλισμένοι με θάρρος, πίστη και ευρηματική στρατηγική, αντιστάθηκαν σθεναρά, προκαλώντας σοβαρό πλήγμα στη στρατιά του.
Η επικράτησή τους δεν περιορίστηκε στην τοπική υπεροχή· ενίσχυσε το ηθικό των επαναστατών που πίστεψαν πως οι Οθωμανοί δεν είναι ανίκητοι, μετατρέποντας τη φλόγα της μάχης σε άσβεστο φως ελπίδας για την τελική λευτεριά.
Εικονιζόμενοι: Δημήτρης Νόσης Φωτογραφία: Ηλίας Περγαντής